Renault Clio V6

De RenaultSport afdeling tovert in 1998 samen met Tom Walkinshaw racing de standaard clio van een kleine, voorwielaangedreven auto met de motor gewoon voorin, in een allesverscheurende achterwielaangedreven supersportauto met middenmotor...

Het recept van de RS V6 is typisch Renault. Het werkte bij de moddervette Renault 5 Turbo uit de jaren 80 en heeft ook diverse Alpines tot succesvolle machines gemaakt.

In 1998 toont Renault deze ultieme clio als concept in Parijs. 

Vervolgens wordt er eerst een raceversie gebouwd. 

De Clio V6 Trophy waarmee geraced wordt in de V6 trophy series als opvolger 

van de RenaultSport Spider Trophy series nu beter bekend als de Europese Clio cup.

Over de ontwikkeling van de straatversie hebben RenaultSport en TWR iets langer gedaan omdat er eerst een logistiek tamelijk gecompliceerde productielijn opgezet moest worden.

In de fabriek in Flins (Frankrijk) worden de kale carosserien gemaakt die vervolgens naar de vestiging van TWR in Uddevalla (Zweden) vervoerd worden. Daar word de zaag erin gezet om koelopeningen te maken en ruimte achterin te creeren voor de V6 en de versnellingsbak, die achtereenvolgens uit Franse fabrieken in Douvrin en Cléon kwamen. De achterkant is vanaf de voorstoelen volledig anders dan een normale clio. Een stevig subframe en forse verstevigingsbalken aan de dorpels evenals de schokbrekertorens zorgen voor een hoog niveau aan stijfheid. De RS V6 is 171mm breder en 30 mm langer dan een normale Clio. De spoorbreedte nam voor 96mm en achter 125 mm toe.

De volledige assemblage word in Zweden voltooid waar men handmatig maximaal 12 auto's per dag kan bouwen. Deze High-tech fabriek van TWR produceerde in het verleden de Jaguar XJ-220 en de Aston Martin DB7.

De motor die achterin ligt is de bekende Renault V6 3.0 V24 met variabele inlaatklep timing. De motor wordt door RenaultSport naar 230pk gebracht door de in- en uitlaatpoorten te bewerken, grotere inlaatleidingen te gebruiken en een "vrijer" uitlaatsysteem te monteren. Het binnenwerk van de V6 krijgt zuigers met speciale koppen, waardoor de compressie van 10.9 naar 11.4 stijgt, ook het inspuitsysteem word aangepast. De motor krijgt bovendien een lichter vliegwiel, waardoor hij rapper in toeren klimt. De inspuiting word onderbroken bij 7100 RPM.

Het vermogen wordt naar de achterwielen getransporteerd via een gloednieuwe, speciaal ontwikkelde transmissie: de PK6, een versnellingsbak die dankzij de toepassing van drie assen compacter is dan normaal en daardoor naast een V6 in een clio past. Ondanks zijn zes versnellingen is hij twee kilo lichter dan de oude vijfbak. 

Wat betreft sensatie's overtreft hij een Subaru Impreza Turbo glansrijk. Hij komt zelfs dicht bij het niveau Porsche GT3. Niet qua snelheid uiteraard, maar wel als genotsbrenger en adrenalinepomper. De Clio Sport V6 is op een bochtige binnenweg een van de allersnelste auto's die er te koop is. Hij heeft niet de raketachtige acceleratie van een EVO VI, maar wel een watervlugge beweeglijkheid die zijn weerga niet kent. 

Driften kun je beter uit je hoofd laten. De auto heeft veel grip, je hebt er dus veel vermogen voor nodig. Met een korte wielbasis als de clio kan dat snel uit de hand lopen. De Sport V6 is meer een auto voor de snelle rijder die van goed kijken houdt. Je kunt de auto supersnel precies plaatsen waar je hem hebben wilt en jezelf op een duivels snelle exit trakteren. Honderd keer op een dag, de clio krijgt er geen genoeg van. De 911. Daar moet je de eerste kilometers in een Sport V6 onmiddelijk aan denken. Een vergelijkbare zitpositie, een vergelijkbare gewichtsverdeling en ook zo'n lekker geluid achter je rug. De auto maakt soms dezelfde veerbewegingen als een 911, met de acheras als scharnierpunt, en de neus wordt op dezelfde manier lichter bij krachtige acceleratie, waardoor je in een bocht iets wijder gaat dan je wilt en lichtjes moet corrigeren. 

Het is prima toeven in de genummerde Clio Sport V6. Goede stoelen, een lekker dik stuurwiel met een bijzonder slipvaste rand en een pook die speciaal wat hoger is geplaatst, zodat je hand er meteen op valt. De pedalen staan lekker dicht bij elkaar; tegelijkertijd gasgeven en remmen is heel goed mogelijk. Er is bijna helemaal niks dat je teleurstelt. Goede remmen met een mooi stabiel weggedrag ook op slecht wegdek. Een lekker vlug en precies schakelende versnellingsbak. Weinig tot geen storend interieurgeluid, ondanks de nabijheid van de kennelijk goed geisoleerde V6. De enige onhebbelijkheid van de auto is de grote draaicirkel. De ruimte in de wielbakken is kennelijk niet op het brede rubber berekend, waardoor de wieluitslagen beperkt zijn. Daardoor heb je dertien meter nodig om hem te draaien; bij de meeste auto''s volstaat tien.

Met zijn prijs van dik een ton in guldens (102.900,-) moet de Clio Sport V6 concurreren met auto's als de Audi TT, Honda S2000, Mercedes SLK, BMW Z3 en zelfs de Porsche Boxster. De meeste daarvan zijn praktischer en/of bieden het genoegen van open rijden. Maar geen ervan is zo'n competente snelheidsmachine en biedt zoveel pure sensatie als de Clio Renault Sport V6. Tevens heeft hij heel duidelijke GT-aspecten: in de dagelijkse omgang is het nimmer een hindelijke metgezel.

De Renault is een auto voor de man die eerst en vooral rijplezier wil, onverdund, op hoog niveau, en die niet van compromissen houdt. Daardoor is de Sport V6 een tamelijk extreme auto geworden, maar in de postitieve zin: Extreem door de expertise en precisie waarmee hij op dat rijplezier gericht is. Zulke auto's worden zelden gemaakt. Renault heeft er een geweldige imagobooster bij. En de autoliefhebber heeft een nieuwe icoon.

(Bron: www.cliov6register.nl)